My Heart Into My Mouth

Unhappy that I am, I cannot heave my heart into my mouth (Cordelia, King Lear)

We ontmoeten twee mannen die samen iets traumatisch hebben meegemaakt. Wat ze voelen, de staat waarin ze verkeren, kunnen ze nauwelijks in taal vangen. Op andere manieren zoeken ze een weg om hun harten te luchten. Samen proberen ze vluchtwegen uit de gevangenis van de taal te vinden. Wat kan je uitspreken zonder het te zeggen?

Een voorstelling over de momenten waarop je iets had willen zeggen - wanneer het je niet lukte om je hart te tonen. Een stotterend duet voor twee jonge mannen. Een fysieke punk-voorstelling over taal, mannelijkheid en verlies. Kun je verdwaald raken in de wereld van spraak?

My Heart Into My Mouth is een productie van Espen Hjort/Stichting Skorpetind en Het Huis Utrecht in samenwerking met Theater Utrecht en wordt mede mogelijk gemaakt door de Nieuwe Makersregeling van het Fonds voor de Podiumkunsten, Gemeente Utrecht, KF Heinfonds, Stichting Melanie en Fentener van Vlissingenfonds.

ENGLISH:

Unhappy that I am, I cannot heave my heart into my mouth (Cordelia, King Lear)

We meet two men who have gone through a traumatic event together. Words cannot capture their emotions, their needs.

My Heart Into My Mouth is a faltering, stammering duet

of screeches, humming and gasping - it tells us about those instances when we fail to wear our hearts on our sleeves. How much can we express without saying it?

With gender and identity as two major recurring themes of our times, theatre maker and director Espen Hjort asks ‘what does it mean to be a man?’ In My Heart Into My Mouth he explores how vulnerability and strength relate to masculinity. Just how much freedom do men have when it comes to shaping their own manliness?

My Heart Into My Mouth is produced by Espen Hjort/ Stichting Skorpetind and Het Huis Utrecht in collaboratie with Theater Utrecht, with genereus support by The Performing Arts Fund NL (via the 'nieuwe makers-regeling'), the City of Utrecht, KF Heinfonds, Stichting Melanie and Fentener van Vlissingen fonds.

SPEELDATA / DATES:

18 september 2018 - (try-out) Het Huis

19 september 2018 - (try-out) Het Huis

20 september 2018 - Het Huis (première)

21 september 2018 - Het Huis

11 oktober - De Toneelschuur, Haarlem

15 oktober - Theater Ins Blau, Leiden

19 oktober - Theater Frascati, Amsterdam

20 oktober - Theater Frascati, Amsterdam

30 oktober - Zaal 3, Den Haag

5 november - Theater aan de Rijn, Arnhem

14 december - Theater De NWE Vorst, Tilburg

15 december - Theater Kikker, Utrecht

Fotograaf: Bart Grietens

Espen Hjort over My Heart Into My Mouth (interview)

‘Het zou zonde zijn als ons leven zich alleen zou afspelen in het gebied waar we al woorden voor hebben’

Een stotterend duet, noemt regisseur Espen Hjort zijn nieuwe theatervoorstelling My Heart Into My Mouth. Samen met de jonge acteurs Felix Schellekens en Yamill Jones maakt hij een voorstelling over twee mannen die iets traumatisch hebben meegemaakt, maar geen taal kunnen gebruiken om te communiceren – ze hebben uitsluitend bewegingen en geluiden om zich te uiten. “Door hen hun taal te ontnemen zet ik een belangrijk deel van hun controle buitenspel,” legt hij uit. “Ze zijn niet in staat om te zeggen wat ze hebben meegemaakt, wat ze nodig hebben of voelen. Maar wat in eerste instantie een onoverkomelijk probleem lijkt, wordt gaandeweg hun redding, want ze worden gedwongen het onbekende in te stappen en zich opnieuw te leren uiten.”

Espen Hjort maakt poëtische, associatieve voorstellingen waarin hij nieuwe manieren voorstelt om de wereld te bekijken. Theater is voor hem een oefening in verbeelding, een troostrijk alternatief voor de realiteit en haar heersende normen en waarden. Met deze voorstelling vraagt Hjort zich af hoe taal en mannelijkheid zich tot elkaar verhouden. “Ik denk dat mannelijkheid over controle en kracht gaat. Taal is een manier om de wereld te ordenen, maar ook om nuance en emotie te verbannen. Mannen praten vaak graag, leggen graag dingen uit, en dat wordt enerzijds als iets goeds gezien, maar is ook een manier om dingen op afstand te houden. Als je ergens een woord aan geeft dan is het klaar. Terwijl veel interessante nuances en belangrijke emoties tussen de woorden schuilen, in het gestotter en dat wat nog niet gevormd is. Het zou zonde zijn als ons leven zich alleen zou afspelen in het gebied waar we al wel woorden voor hebben.”

“We leven in een tijd waar het veel gaat over gender en identiteit. Mannen worstelen met hoe ze man moeten zijn in een wereld waarin ze de controle moeten delen met vrouwen.” Mannelijkheid wordt vaak als iets natuurlijks beschouwd, volgens Hjort. “Maar ik wil laten zien dat het geoefend is, het is aangeleerd. Je bent niet mannelijk, je doet mannelijk.”

Als inspiratiebron en leidraad voor de voorstelling gebruikt hij het concept van punk. “Voor punk geldt: al kan je het niet, je doet het toch. Het gaat over bereidheid, je niets aantrekken van conventies. Dus in plaats van keurige taal, zoeken we het in ruw en rauw geluid. Als Sid Vicious van de Sex Pistols My Way zingt klinkt het niet mooi op de conventionele manier, maar het zet wel meer in beweging dan wanneer Sinatra het zingt. Het laat zien: ook al ben je niet perfect, je kan wel meedoen, je kan wel je stem laten horen.”

Dat is waar theater voor Hjort over gaat. “In het theater kan je loskomen van de rollen en patronen van het alledaagse leven. Dan kan er ruimte ontstaan waarin dingen net even iets anders worden dan je gewend bent.”

Door Sander Janssens